Türkiye’de otoban ve otoyol kavramları genel olarak aynı anlamda kullanılsa da bilinenin aksine bu iki kavram arasında birtakım farklı detaylar söz konusudur.
Otoyol, uluslararası alanda geçerliliği olan bir kelime olarak Türkiye ile birlikte pek çok ülkede kullanılır. Otoyollar, yüksek hızlı trafiğe uygun olarak tasarlanan ve rotası uluslararası seyahatlere kadar varan uzunluklara sahip olan yollardır. Örneğin, Türkiye’nin en meşhur otoyollarından biri olan TEM Otoyolu (Avrupa E-yolu E80) Portekiz’den İran’a kadar kesintisiz olarak ilerleyen bir yoldur. Türkiye’de de Trakya, İstanbul ve Doğu Anadolu üzerinden geçen TEM Otoyolu, ücretli ve belirli hız sınırlamalarının olduğu, genel olarak dört şeritli geniş bir yoldur.
Otobanlar ise otoyollardan farklı olarak daha çok ulusal ya da şehir içi yolculuklarda kullanılan, otoyollardan farklı olarak üç şerite sahip olan yollardır. Türkiye’de şehir içi ve şehirlerarası yolculuklarda kullanılan ve kimi zaman bağlantı yolu olarak ulusal ve uluslararası otoyolları da kullanan devlet yolları ise otoban olarak tanımlanan sınıfa girer. Otobanlar ve otoyollar arasındaki en belirleyici fark iki yol arasındaki geçiş standartları, yol ücretleri ve hız sınırlarıdır. Otobanlar, bağlantı yolu olarak kullandıkları otoyollar haricinde ücretsizdir ve otobanlarda hız limiti daha düşüktür. Yerleşim yeri dışındaki çift yönlü karayolları ve bölünmüş karayolları bu sınıfta değerlendirilir.
